Konfrontacja pomiędzy Wenecją, która potrzebowała pierwszego zwycięstwa, a rosnącą w siłę drużyną Torino sprawiła, że Eusebio Di Francesco i Paolo Vanoli mecz rozpoczynali z zupełnie innymi marzeniami. Wszystko to w blasku weneckiej laguny, a wśród kibiców można było dostrzec obecność właściciela Venezii, Duncana Niederauera. I trzeba przyznać, że start jego drużyny był raczej zachęcający pod względem wyrażanej gry.
Pierwszy impuls, około kwadransa, wyszedł od eklektycznego Nicolussiego Caviglii, którego lekka wolta pobudziła refleks Milinkovicia-Savicia w bramce, którego palce prawej ręki trąciły piłkę na tyle, by uniknąć przewagi gospodarzy. Wkrótce potem Serb ponownie ratował turyńczyków przed strzałem błyskotliwego Caviglii, byłego zawodnika Juve. Wtórował mu jego kolega Joronen w bramce, który w 18. minucie imponująco zareagował na strzał Adamsa, który został zatrzymany przez Fina.
A po tym, jak Granatas pojawili się kilka razy pod koniec pierwszej połowy z napastnikami Zapatą i Adamsem, w drugiej połowie ożywiła ich dynamika Ilicia, który jako pierwszy uderzał główką, jednak strzał łatwo padł ofiarą czujnego Joronena. Z czasem Granatas zwiększyli tempo, szczególnie polegając na bardzo aktywnym Lazaro na prawej flance. Wśród miejscowych to Nicolussi Caviglia zawsze dawał o sobie znać, zarówno w destrukcji, jak i w fazie budowania, ale jego wykończenie w 57. minucie poszło nad bramką, niwecząc znakomite podanie piątką Pohjanpalo.
Nicolussi Caviglia zszedł z boiska z powodu skurczów, ale Veneti nie stracili swojego pazura. Wejście Doumbii na boisko dało Wenecjanom więcej głębi, ale tak naprawdę nie mogli znaleźć decydującego kontaktu przed bramką. I w końcu to jeden z najmniej oczekiwanych, obrońca Coco, w 86. minucie wykorzystał rzut rożny wrzucony z prawej strony przez Ilicia i przedłużony przez Masinę.
Było to czyste uderzenie, które złamało gospodarzy i przyniosło wielką pewność siebie po stronie Toro. Granata następnie prowadziła grę, aby potwierdzić triumf. Dla Vanolego był to wielki triumf w domu jego byłej drużyny. Triumf, który oznacza samodzielne pierwsze miejsce w tabeli z siedmioma punktami w trzech meczach. Wynik jest tym cenniejszy, że osiągnięty z Karolem Linettym i Sebastianem Walukiewiczem na boisku.
